ಮೋಡದ ಮೇಲೆ…

ಈ ಬಿಸಿ ಮೋಡದ ಮೇಲೆ ಕೂರಲೆನಗಾಗದು
ಹೇ ಜಗ ಕಾಯ್ವ ಕಾವಲುಗಾರ ಭಾವವೇ
ಬೆಳ್ಳಿಯಂಚಿದ್ದರು ಕಪ್ಪು ಕಲ್ಲದು
ಚಿನ್ನದ ಕುಡಿಕೆಯೊಳಗಿನ ವಿಷದಮಲು
ಎಂದೊಡನೆ ಅಪ್ಪ ತಲೆ ಬಡಿದ ಕ್ಷೀರಪಥದಿಂದ

ಕಪ್ಪು ತಪ್ಪು ಬಿಳಿ ಸರಿ ಎಂದರುಹಿ ಗೆರೆ ಎಳೆದ್ದಿಲ್ಲ
ನೀ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಮನೆ ಕೋಣೆ ಮಾಲದು
ಒಮ್ಮೆ ವ್ಯೋಮಾಕಾಶ ದಿಟ್ಟಿಸು ಮರೆತು ಬಿಸಿಯ
ನೋಡಲ್ಲಿ ಅರಿಯದರಿವಿನ ವಿಶಿಷ್ಟ ಕಸಿಯ
ಒಂದರೊಳೊಂದು ಬೆಸೆದ ಹೂದಳ ಬೆರಗ
ಪೋಣಿಸಿಕೊಂಡ ಸೃಷ್ಟಿ ಸಮತೋಲನ ಪುಷ್ಠಿ
ಎಂದುವಾಚ ಅವನದಶರೀರವಾಣಿ ಕೋಟಿ

ಓಹೋ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ ಮಾವಿನ ಮೇಲಿನ ಬೇವು
ಆಲದ ಮೇಲಿನ ಬೇಲ, ವಿನೋದ ಲೀಲಾ
ತಪ್ಪೆಂದು ತಿಳಿಯೆ ನಿನ್ನಚ್ಚರಿಯ
ನೀ ಸಮತೆ ಸಮತೋಲನ ಮೂಡಿಸೋ ಪರಿಯ
ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣ ಸೀಮೆಸುಣ್ಣ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದೆ ವಕ್ರಗಣ್ಣರು
ಎಳೆದಿದ್ದಾರೆ ಗೆರೆ ಇಷ್ಟದಂತನಿಷ್ಟವಾಗಿ
ಅಗೆದು ಹಲಗುಂಡಿಯ ಯಾರಿಗೋ ಶಿರಬಾಗಿ

ದಾರಕ್ಕೆನ್ನಮ್ಮ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಪೋಣಿಸಿ ಗಂಟು ಎಳೆದಂತೆ
ಒಂದರ ಹಿಂದೊಂದು ನಡೆದು ಕರ ಬಿಗಿದು
ಬಿಗಿದುಕೊಂಡಿವೆ ಮಚ್ಚಿನೇಟಿಗೆ ರಕ್ತ ಸುರಿದು
ಅಂಡಾಣುವಿನ ವೀರ್ಯ ಸೆಳೆತಕ್ಕೆ ಮೊಳೆತ
ಬೇವು ಮೊಳೆಸಿದ ವೃಕ್ಷವುದುರಿಸಿದ ಬೀಜ ಬಸುರಿ
ಈ ಬೀಜದಿಂಬೀಜದಿಂ ಮರ ಮತ್ತೆ ಬೀಜ
ನಿನ್ನಿರುವಿಕೆಗಿದು ಒಗಟು ಬರೀ ಗೊಂದಲ ಸಹಜ

ಈ ಅಖಂಡ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡ ಬಿಂದಿಗೆಯಲ್ಲಿನ
ಬಿಂದು ಸಹಜ ಜಲಧಿಯುಪ್ಪು
ಕಬ್ಬಿನ ಸಿಹಿ ಬೇವಿನ ಕಹಿ ಗೋಚರ
ಸಪ್ಪೆಯೋ ವಿರುದ್ಧಾರ್ಥಕವಷ್ಟೇ
ತುಂಬಿಕೊಂಡದ್ದಗೋಚರ ನಾಲಿಗೆ ಮೇಲೆಚ್ಚರ!

ಗೋಚರಗೋಚರಗಳ ನಡುವೆ ಮಾಯಾ ತಕ್ಕಡಿ
ತಕ್ಕಡಿ ಹಿಡಿದಾಕೆಗೆ ಕಣ್ಕಪ್ಪು ಕೌಪೀನ
ಗೆರೆ ಎಳೆದ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದೊಳ ತೃಣಕಣ ಮಾನವ
ತೃಣವೋ ಕಣವೋ ತಿಳಿಯೆ
ಅವನೊಳಗೂ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡ, ತಿರುಗೋ ಯಂತ್ರಗಳು
ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಕೀಲಿ ತಿರುಗಲು ಮೂಡಿದೆಣ್ಣೆ ಸಲೀಸಿಗೆ

ಭಾಸ್ಕರನೊಡನೆ ಬೆಸೆದ ಈ ಬೆರಳೆಣಿಕೆ ಗ್ರಹಗಳೆ
ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದಖಂಡ ದಿಗಂತಕ್ಕೆ ಕೇವಲ ಬಿಂದು
ಬಿಂದುಗಳೊಳ ಬಿಂದುಗಳು ನೂರು ಮತ್ತೆ ಹಲ ಬಿಂದು
ಎಳೆದಷ್ಟು ಹರಡಿದ ಲೋಕ ನಾಕ ನರಕ
ಅಂತ್ಯವಿಲ್ಲದನಂತ ದಿಗಂತವಚ್ಚರಿ ಮೂಡಿಸಿ
ನೀ ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಒಂದು ಕಣ ಕೊರೆದೆ ತುಂಬಿ ಭಾವ
ಎದೆ ನಿಗುರಿಸಿದ ಗಾಳಿ ಸೆಳೆದ ಬಿಂದುವಿನೊಳ ಜೀವ
ನಿನಗೇ ಗೋಡೆ ಕಟ್ಟಿ ನೆಗೆದ ಜೀವದ ಹೆಸರೋ ಮಾನವ

ಆ ಜೀವದಾವೇಗದಲ್ಲಿದೆ ನಿಜ ಪ್ರಕೃತಿ ಸಂಸ್ಕರಣೆ
ಅರಿಯದೆ ಮೂಡಿರಬಹುದೇನೋ ನೂರು ಗೆರೆ ವಿಂಗಡಣೆ
ನಿನ್ನ ಸಮತೋಲನ ನಿಲುಕದೆ ಅಸಮತೋಲನ ನರ್ತನ
ಈ ಮೋಡವೇ ತಂಪು ಜಗುಲಿಯಾಗಲಿ ಬೆಳ್ಳಿಯಂಚು ಲೇಖನಿ
ಎದೆ ಹೊತ್ತಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಇವೆಲ್ಲಾ ಬರೆದು ನಲಿಸಲಿ ನನ್ನೀ ಕರಗಳು
ಅಳಿಸಿ ಹೋಗಲಿ ವ್ಯೋಮಾಕಾಶ ಹರಡಿದ ಕೋಟಿ ಗೆರೆಗಳು…!